Punctie

Vrijdag ben ik voor de laatste echo geweest. Daar bleek dat er al 21 eiblaasjes tussen de 13 en 18 mm waren. Daarom werd besloten dat we echt op tweede kerstdag de punctie zouden moeten hebben. Anders zouden teveel eiblaasjes gerijpt worden en dan zouden we moeten stoppen.
Dus de laatste spuit werd meegegeven en de afspraak voor de punctie gepland.
Vandaag om 11.15 was ik de pineut.
Rond 11 uur waren we in het ziekenhuis. Jip mocht eerst even zijn ding doen en ondertussen werd ik geroepen om mijn infuus te laten zetten. Jip kwam even later kijken hoe dat in zijn werk ging maar besloot toen toch maar dat het niks voor hem was om daar naar te kijken. Echt een pretje was het niet, maar goed het is wel fijn dat je nu een verdoving krijgt.
Daarna mochten we naar de ruimte waar de punctie zou plaatsvinden. Ik mocht lekker op zo'n mooie stoel met van die steunen voor je benen.
Eerst werd alles gepoetst en kreeg ik een zoutoplossing in mijn infuus. Daarna wordt alles afgedekt en gaan we van start met een verdoving van binnen. Daar voel je vrij weinig van dus dat was goed te doen. Vervolgens wordt de eerste dosis morfine toegediend. De verpleegster zei nog dat ik me een beetje dronken kon gaan voelen en licht in mijn hoofd. Ze had het nog niet gezegd of het was of ik een fles wijn naar binnen had gewerkt, binnen een kwartier.
Van de punctie zelf voelde ik vrij weinig. Goed consentreren op ademhaling en ergens anders aan denken. Jip keek mee op het scherm en ik lag te relaxen met mijn ogen dicht. Ook hij vind het wel heel spannend, maar hij had geluk want ik had bijna geen pijn en hij dus ook niet in zijn hand.
Op het scherm kon je de eiblaasjes en de naald goed zien. Als de naald erin ging zag je hem helemaal leeglopen en dan was het blaasje weg. Af en toe keek ik mee en dan moest ik ook gelijk aangeven op een lineaaltje met smileys hoeveel pijn ik had. Gelukig viel het echt heel erg mee.
Na de punctie mocht ik me aankleden en naar een uitslaapkamertje, waar ze me nog even in de gaten hielden, bloedruk, zuurstof en nog even aan het infuus.
Toen begon ik wel wat last te krijgen van mijn buik en daarvoor kreeg ik twee paracetamols. Toen bleek dat met mij verder alles goed was werd ik losgekoppeld en moesten we nog even op de arts wachten.
Die kwam niet veel later met de uitslag. Ze hadden bij mij 18 eicellen gevonden en dat zijn er aardig veel. Ook het zaad bleek van goede kwaliteit (voor ons dan) en in plaats van icsi wordt het nu dus IVF.
Nu is het afwachten, woensdag worden we gebeld en dan horen we hoeveel er bevrucht zijn en mogen we naar het ziekenhuis om het terug te laten plaatsen, als alles goed gaat natuurlijk.
Nu lig ik op de bank en mag ik niks doen, mam, pap en zus zijn hier om te helpen in het restaurant en om te zorgen dat ik niks doe.
Voor mij is het nu afwachten, rustig aan doen en veel drinken, zo'n 2,5 à 3 liter per dag. Dat wordt nog de grootste uitdaging, maar ja het is voor eigen bestwil.
Mijn buik is redelijk gevoelig en mijn muts ook dus wel even fijn dat ik vanavond niet hoef te rennen.