Nog even rust

Nou het was me het dagje wel afgelopen dinsdag. De ochtend was rustig en ik kon heerlijk genieten van de rust. Maar 's middags ging ik rond half twee de rugzak in samen met pakjes appelsap en gevulde koeken (dat vertel ik later wel) en stapte we de auto in.
De sfeer was een beetje gespannen dus ik vermoede al dat we naar het ziekenhuis zouden gaan.
Ja hoor na een half uurtje stonden we daar zo goed als voor de poortjes van de parkeergarage. Helaas was die vol en bleven de poortjes dicht. Eerst was het twee auto's eruit en twee erin. Maar met nog maar 1 auto voor ons bleven de poortjes dicht. Wel een stuk of 50 auto's gingen eruit maar de poortjes bleven gesloten.
15 minuten en wat zenuwen later gingen dan eindelijk de poortjes weer open en konden we een plekje zoeken.
We waren nog 5 minuten te vroeg dus konden rustig naar de wachtruimte lopen.
Helaas bleek dat ze daar 45 minuten vertraging hadden opgelopen dus het wachten kon beginnen.
We zaten in de wachtruimte met allemaal nerveuze paartjes, steeds werd er 1 binnen geroepen en dan verscheen er weer 1 die nog even moest wachten.
Helemaal knus liepen de paartjes na afloop weer weg, we hadden wel een idee waarvoor ze kwamen maar wisten het later zeker toen een van de assistenten, die ons al steeds
had zien zitten, vroeg of wij ook voor een terugplaatsing kwamen. Maar nee we waren er voor een intake.
Gelukkig na drie kwartier wachten mochten we naar binnen en was daar dezelfde arts die er tijdens de info avond ook was.
Er werden wat algemene vragen gesteld en Jip kreeg nog even een preek over hoe goed het zou zijn als hij zou stoppen met roken. Hij moest een beetje lachen, ha ha, maar zal nog wel even duren voordat hij de stap zet.
Daarna ging de arts even weg om later terug te komen met een zak vol met doosjes.
Ze moest alles even tellen en vertelde kort wat er in zat, maar de rest zouden ze wel horen van de ivf verpleegster. Nadat er geen vragen meer waren gingen we naar de verpleegster toe.

Zij wilde ook nog wat kleine dingen weten en ging daarna aan de slag met spulletjes pakken. Een boekje en twee doosjes met daarin de twee verschillende spuiten die Janneke moest gaan gebruiken.
De eerste lijkt een beetje op een dikke pen. Die moet je instellen en dan een naald erop en dan prikken maar, ha ha zo in je buikplooi. Nou ja geloof dat Janneke het allemaal wel spannend vind zeker na de tweede spuit. Die moet je eerst mengen met een poedertje, dat moet weer opgezogen worden met de spuit. dan gaat er een klein naaltje op en die moet dan weer in de bovenbeen geprikt worden.
Dat klaar klaarmaken van de spuitjes is niet zo'n probleem, maar meer het prikken. Maar Jip heeft gezegd dat hij zou helpen. Nou dat moeten we nog maar eens gaan zien, hihi.
Na de uitleg was het tijd om de planning te gaan bekijken. Deze cyclus zou het niet gaan lukken, aangezien die al bijna zou beginnen en de uitslagen van de bloedonderzoeken dan nog niet binnen zouden zijn.
Dus werd gekeken of het de volgende cyclus dan wel zou lukken. De punctie zou dan in  week 52 plaats vinden. En ja hoor die week was nog helemaal leeg.
Dus nog zo'n 4 weken de tijd voordat het echte werk gaat beginnen. De spuiten liggen al klaar in de koelkast, voor de eerste week.
Hierna was het tijd voor het leukste onderdeel van de dag. Voor Janneke dan, die heeft heel wat afgelachen. Er moesten namelijk bij allebei twee buisje bloed worden afgenomen. Jip die dat twee weken terug te horen had gekregen liep zich al die tijd al druk te maken.
Ze moesten even wachten voor ze echt aan de beurt waren en Jip zat helemaal te shacken. Janneke pakte maar vast het eerste pakje appelsap (vorige keer was hij bijna flauw gevallen) en Jip nam hem dankbaar aan. Toen het nog wat langer duurde begon hij ook nog een beetje te zweten en wilde hij volgens mij het liefst vluchten, maar helaas toen moesten ze al naar binnen. Jip eerst want dan kon hij daarna nog even blijven liggen, ja liggen want de mevrouw van het prikken mocht gelijk zijn stoel plat leggen van hem.
Janneke moest naast hem komen zitten en hield zijn handje vast, hij keek niet zo blij en kneep hard in haar hand, maar hij zei na afloop dat het eigenlijk best was meegevallen. Janneke was zo klaar, zonder shacken en zweten, maar wel met heel veel lachen.
Als beloning kreeg Jip een lekkere gevulde koek en Janneke ook.
Nu even een maandje rust, geen ziekenhuis, geen prikken, maar wel een beetje spanning, want spannend is het wel.

De start is gemaakt

Vanavond een indrukwekkende avond. In een grote college zaal, zoals je hem wel in films ziet, kregen een 30 tal paren een hoop informatie op hun afgevuurd. Zo ook mijn eigen jip en janneke.
Ze stappen na het halen van een kop koffie een beetje rondkijkend de zaal in. Wat is een mooi plekje, niet helemaal alleen in een hoekje, maar ook niet gelijk naast een ander stel.
Iedereen lijkt toch een beetje zijn eigen ruimte te willen en jip en janneke denken daar net zo over. Op een lege rij achter een ander koppel nemen ze plaats. Ondertussen kijken ze een beetje rond naar wie er allemaal nog meer in de zaal zitten. Je ziet iedereen kijken niet te lang, maar wel nieuwschierig.
Als om 5 over 8 blijkt dat niet iedereen zal komen gaan we van start.
Eerst een korte inleiding en dan een filmpje, over het hele proces.
Het blijkt nu dat we echt al heel dicht bij de echte behandeling zijn, gelijk na je intake gesprek krijg je namelijk al prikinstructies en als de planning het toelaat ga je tijdens de eerst volgende menstruatie al starten.
Wow echt allemaal snel dus.
Gelijk blijkt ook dat een inwendig onderzoekje bij de dames en bloed prikken voor beiden ook op het programma staat. Jip kijkt alweer zuur, bloedprikken is geen succes. Hij valt al flauw alleen bij de gedachte.
Maar tijdens het bekijken van de video blijkt al gauw dat het voor de mannen een eitje is.
Bij de dames komt er nog een hoop kijken. pff 14 dagen lang jezelf prikken met hormonen en dan is het tijd om alle eitjes te oogsten. Dat is ook geen pretje dus krijg je daar weer twee prikken voor om het plaatselijk te verdoven en een infuus met pijnbestrijding.
Daarna is het klaar met het prikken, alleen komt dan een spannende tijd. Afwachten of de eitjes goed zijn, bevrucht worden, welke embryo's goed zijn en geplaatst danwel ingevroren kunnen worden, of de kleine hoopjes cellen zich ontwikkelen tot een mensje en natuurlijk het belangrijkste of ze blijven zitten.
Iedere ivf/icsi behandeling is de kans 20 procent dat je zwanger wordt en blijft. Het lijkt heel weinig, maar zo is er wel een kans die vele malen groter is als de natuurlijke weg, bij mijn paartje dan.
Daarna komt er nog een hoop informatie van de artsen, verpleegkundige en laboranten en nog een vragen rondje. Mijn paartje heeft geen vragen, veel wisten ze al en het is vanavond helder en duidelijk verteld.
Nu eerst het intake gesprek, over 2 weken (16de) en dan horen ze meer over de planning, ze denken zelf dat ze half december in aanmerking zullen komen om te starten, mits het in de planning uitkomt natuurlijk.
Voor hun zou dat wel heel speciaal zijn, het is dan namelijk precies 2 jaar terug dat ze gestopt zijn met de pil.