Radio stilte

Oei oei oei, wat een heftig weekend hebben we achter de rug.
Vol spanning gingen we het weekend in, want maandag mochten we testen. Maar op vrijdag leek het al niet goed te gaan. Ik zal de details besparen, maar soms weet je dingen gewoon.
Zaterdag tegen beter weten in toch een test gedaan en nog een duurdere test gekocht voor maandag.
Zaterdag gaf hij negatief aan, als we heel goed gingen kijken met heel veel licht, dan kon je misschien een minuscuul super licht roze streepje zien. Maar dan moest je wel echt heeeeeeel goed kijken.
Helaas leek het er zaterdag al meer op dat ik binnen een paar dagen ongesteld zou worden.
's avonds een feestje in de zaak, voor hun heel leuk, voor mij heel dubbel. Ik stond strak van de spanning en was aardig verdrietig. Toen Jip nog even heel lief tegen me zei dat het een volgende keer wel zou lukken, drongen de tranen die ik tegen probeerde te houden door mijn muurtje heen. Pfff even een kroel en kus en  een frisse neus halen, k*t k*t k*t, wat vond ik het oneerlijk en verdrietig.
Maar ja omdat je nooit weet of het misschien wel een innesteling is, ik wist wel beter, toch zondag nog maar een test er tegenaan gegooid. Jullie raden het al, weer negatief en nu echt niet met heel veel licht en heel goed kijken een streepje te zien.
We waren klaar, dat was zeker en al waren we nog een dag te vroeg met testen om die uitslag konden we echt niet meer heen. Ook werd het steeds duidelijker dat die ongi zeker zou doorbreken.
's Middags mijn moeder even gebeld om het nieuws door te geven. Iedereen leeft toch echt super met je mee en ze hopen allemaal dat onze droom zal uitkomen, maar oow wat is het zwaar om te vertellen dat het niet gelukt is. Op zo'n moment haal je weer dat minuscule korstje open wat net je wondje een beetje had geheeld. Gelukkig was mijn mams er even voor me op dat moment en beloofde ze mij dat ze mijn zusjes zou inlichten. Wat voor mij even als een opluchting kwam, ik kon even op adem komen en het verdriet laten bezinken.
Gek hè ik wist niet dat het me zo zou raken, ik was toch nog niet eens zwanger, maar toch dat kleine klompje cellen wat ze dan zo inbrengen, geeft zoveel meer hoop als dat je ooit zou kunnen denken.
Voor nu hebben we afgesproken dat we een radio stilte inlassen. Hoe fijn ik het ook vind om onze ervaringen met iedereen te delen, toch maakt het het ook moeilijk.
Zoveel mensen hopen met je mee en willen dat het lukt en dat is super fijn, maar het is zo moeilijk om iedereen te vertellen dat het niet is gelukt, daarom hebben we besloten om verdere pogingen even voor onszelf te houden. Als we geluk hebben, wat we uiteindelijk ook zullen hebben, daar ben ik van overtuigd, zullen we graag en met alle liefde iedereen inlichten. Dan zal onze kleine Freya (draakje) geen ivf/icsi draakje meer zijn, maar ons wonder draakje. Maar tot het zover is zal ze ons steunen in onze weg naar dat wondertje toe.
Tussendoor hou ik onze avonturen wel bij, alleen plaats ik ze pas na een goeie afloop op de site.

Voor nu bedankt voor het lezen en ik zie jullie HEEEEEEEEEEEEL graag over een tijdje weer hier, bij Freya het draakje van een wondertje

Goed nieuws!!!

... Nee voor zover we weten zijn we of ik hoe je het noemen wilt, nog niet zwanger.
Maar wel hebben we geweldig nieuws van het ziekenhuis gehad. We zaten namelijk nog even in spanning over onze eskimo's en ja vanmiddag kwam daar de postbode met heeeeeeeeeeeeeel goed nieuws.
Van de 4 overgebleven embryo's zijn er drie goed genoeg gaan delen en die hebben ze kunnen invriezen.
Ik zat met tranen in mijn ogen toen ik het nieuws hoorde. Jippie echt ik was zo blij.
Nu hopen we natuurlijk dat het niet nodig is, maar het haald wel een beetje de druk weg nu.

Het gaat verder goed met me, aan het einde van de dag ben ik wel heel moe en krijg ik wat last van steken. Voor mij is dat een teken dat ik een stapje terug moet doen. Mijn lichaam is nog volop aan het herstellen van de punctie dus het zal daar wel mee te maken hebben.... ...en ja misschien ook met iets anders, maar goed dat weten we pas over ongeveer een week.
\Het wachten is trouwens ook slopend, bij ieder steekje, kriebeltje, vlinderdje denk je maar steeds zou het!!!
Ook ren ik regelmatig naar de wc omdat ik nog zoveel moet drinken en steeds ben je weer bang dat je misschien wel ongesteld moet worden. Maar nog steeds geen teken daarvan. Dus we wachten en wachten en wachten en wachten nog maar even door. Gelukkig gaan nu ik weer moet werken de dagen stukken sneller. Maar nog lang niet senl genoeg. ZUCHT!!!!

Gelukkig Nieuwjaar

We willen iedereen een

GEZOND EN GELUKKIG

2011

wensen

Wij hebben onze jaarwisseling gezellig bij vrienden gevierd en natuurlijk met een glas champagne. Voor mij natuurlijk geen gewone champagne maar Jip en Janneke champagne, hihi lekker toepasselijk.

Jip had dus een echte bob met 0% op.  Jip heeft zich trouwens heerlijk vermaakt met het vuurwerk. Er kwam weer echt een klein kind in hem boven, hij stond helemaal te glimmem.

Voor de rest gaat het hier ook allemaal goed, beetje moe nog, maar dat is niet gek na deze roerige periode.

Ik kijk er erg naar uit om weer te gaan werken want dan gaan de dagen hopenlijk iets sneller als nu.

We kijken erg uit naar de officiele test datum en hopen heel erg op een goed resultaat. Allebei zijn we daar wel een beetje nerveus voor en Jip volgens mij nog iets erger als ik.