Een heel klein moppie die nu al de strijd aan gaat met papa en mama, haha nee hoor we hebben helemaal geen pittig meisje gekregen. Maud wil haar duim en wij willen dat ze haar speen neemt, we gaan waarschijnlijk een verloren strijd aan maar we proberen het toch. Sinds ze zelf haar knruistjes kan vinden is de speen niet meer in trek, als we hem in haar mondje stoppen vliegt hij er drie keer zo snel uit, tenzij mevrouw heeeeeel moe is en niet meer weet hoe haar handjes naar haar mond toe moeten.
Af en toe weet ze het zo voor elkaar te krijgen dat ze echt haar duimpje te pakken heeft en dan ligt zo ook heerlijk te soppen (zie
link) Eigenlijk vind ik het wel heel schattig en lief, maar voorloppig ga ik de strijd nog even met haar aan, al is het al bijna 1-0 voor Maud.
Ons kleine moppie is echt een heerlijk grietje en zeker 's morgens als ik haar uit bed haal is ze om op te vreten, haha. Als ik hoor dat ze wakker is en haar kamertje inloop, zie je het hoofdje al draaien. Als je dan boven het bedje hangt en haar goedemorgen wenst, verschijnt de meest betoverende glimlach op haar gezichtje, zo wat een genot is dat. Als ik dan de gordijnen open doe ligt ze zich aan alle kanten uit te strekken en in haar gezichtje te wrijven, om vervolgens weer stralend te lachen als ik haar uit bed haal. Echt even een smeld momentje.
Naar bed gaan is tegenwoordig ook zo'n leuk moment, hihi, nu lach ik nog maar madam is nu al aan het rekken (iets wat ze van mij heeft).
Is ze beneden nog moe en bijna in slaap, als ik haar dan in haar bed leg zie ik haar oogjes oplichten en begint ze ineens te kletsen en te lachen. Nee hoor ik ben niet moe!!! Op de een of andere manier weet ze dat ik dat soort momenten heerlijk vind, zij wil niet dat ik weg ga, dus slaat ze aan het kletsen met een verliefde blik in haar ogen....
... en nee dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om gelijk weg te lopen. Dus blijf ik nog een tijdje met haar zitten kletsen en lachen. O, o, o, hoe bedoel je mijn dochter heeft me ingepakt.
 |
| met kroel |
Als ik dan na een tijdje een kus geef en weg ga, vind ze dat ook eigenlijk helemaal niet leuk.
Regelmatig loop ik nog terug om haar het speentje te geven (die ze gelijk weer uitspuugd). Maar sinds gister heb ik het gevonden.
Geef haar een knuffel in haar handje, nu maakt het nog niet uit welke als hij maar zacht is. Binnen twee minuten slaapt ze en kan ik het beestje weer weghalen.
Ach ja zo begin je langzaamaan de gebruiksaanwijzing van je kindje te leren....
... al is dit vast nog maar een heel klein stukje.
 |
| papa je bent gek, ik ben nog veel te klein om tv te kijken |
 |
| maar niet om zelf in bad te gaan |
 |
| en op mijn buik kan ik ook al heel goed |
 |
| lekker bollie |
Schreef ik vandeweek nog zo enthousiast dat ik zou beginnen met een schema, zo schrijf ik nu dat we het nog even niet doen. Na 3 dagen een heel aardig schema, die Maud ook aardig vol hield. Had ik een meisje die ik niet herkende. Maud is altijd vrolijk, volop aan het kletsen tegen ons, knuffels, haar muziekmobiel, als papa met zijn tong klakt verschijnt er een glimlach op haar gezicht en als ik haar uit bed haal ook. Maar nu was ze wat wazig en niet van de klets. Als ik nog even met haar op schoot zat om uit te buiken miste ik onze gesprekjes en vrolijke blikken.
