Nou waar zal ik beginnen, ik ben Miranda en samen met mijn lieve Arjen hebben we een dochtertje die Maud heet....
Haha nee gekkigheid zit alleen even te verzinnen waar ik zal beginnen, we hebben zoveel alweer meegemaakt, gelachen en gedaan dat mijn drukke hoofd overloopt.
Met de vakantie dan maar. We zijn in januari even een paar dagen heerlijk naar de zon geweest. We hebben weer genoten in ons kleine zonnige paradijs in Egypte en Maud gelukkig ook. Vooral het vele buiten zijn was voor haar een genot. Heerlijk vond ze het om te graven in de zandbak (wat een mazzel dat die gelukkig overal waar je bent wel aanwezig is, in die enorme woestijn), te spetteren in haar eigen mini badje of in het modderbad als de planten net water hadden gekregen en...
..te springen op de trampoline. Het was het perfecte moment om een trampoline tegen te komen. Maud was net begonnen met springen, heel de dag door sprong ze gewoon zomaar of van kleine drempeltjes. Dikke pret had ze dan en daar was dan ineens een trampoline.
Samen met papa en mama springen of lekker alleen, Maud genoot.
Ook heerlijk liggen en meedeinen op de sprongen van papa en mama was geweldig.
Op 1 januari hebben we om 12 uur een nieuwjaarsduik gemaakt, met onze unox muts op.
De zee was wel oke, alleen die golven vond ze minder leek. Maar ook hier was weer een zandbak en er was een schommel. Met een dunnen doek van mama werd er een stoeltje geinprofiseerd en daar zat de kleine koningin te schommelen als de beste.
Tijdens de vakantie hebben we wel gemerkt dat de kleine dame zichzelf heel goed waker kan houden. Hoe moe ze ook is ze blijft gelukkig wel gezellig. Maar slapen ho maar. Af en toe een dutje en op de terugweg sliep ze gelukkig 2 uur in het vliegtuig. Daarna stond ze te zingen en te springen op haar stoel. Af en toe schrok onze achterbuurvrouw wakker van haar plezier.
Ik zei wel dat ze dan rustig moest doen, maar moest er ook wel erg om lachen, hihi, want door die achterbuurvrouw haar herrie gelach en gewiebel aan Maud haar stoel was Maud wakker geworden. Tja eigen schuld dikke bult.
Natuurlijk sliep ze wel, maar alleen in haar eigen bed. Ook als we haar 's avonds met bed en al verhuisde naar de woonkamer sliep ze door.
Wel gaf ze de hele vakantie aan dat ze wel heel graag in het grote bed wilde slapen en ook thuis bleef ze dit volhouden. We besloten het te proberen en het werd een groot succes. Ze slaapt als een roosje en blijft heerlijk in haar bed liggen.
Verder zit de kleine truus heerlijk in een hangfase. Ze wil graag en heel veel met mama kroelen, zeker als ze in een onbekende situatie is, maar ook thuis wil ze het ook heel graag.p
Soms zou ik wel even willen dat ze ook graag bij papa wil hangen, zeker als ze met haar schele doordram stemmetje aan mijn benen hangent, maar blijft herhalen dat ze met mama wil kroelen.
Maar natuurlijk geniet ik er ook van, ze is maar zo kort klein en die periode de ze wil kroelen zal vast ook wel weer voorbij gaan.
Ook zit het woordje nee er al aardig in bij haar. Vooral als ze wat moe is gaat haar kont in de krip en is alles nee. Helaas waardeert ze het minder als iemand anders nee tegen haar zegt. Soms accepteert ze het maar op veel momenten ook niet. Dikke tranen schele tegenspraak en een hoop gedram komt er dan voorbij.... Helaas voor niks. Vaak kan ik het ombuigen maar soms kom ik er ook niet doorheen. Nu hebben we een (misschien tijdelijk) oplossing gevonden. Maud vind het namelijk totaal niet leuk als je boos wordt, dus is het 'Maud als je nu niet stopt wordt mama echt heel boos op je'. Stil is het, spontaan drogen alle tranen, kijkt ze je even aan, draait haar ogen weg en over is het.
Jammer dat het zo moet, maar soms is het voor de rust wel even beter.
Natuurlijk hebben we ook weer heel leuke opmerkingen en gekke dingen die er gebeuren:
Vanmorgen zag Maud een stuk verder een kraan: kijk een hele grote kraan, zegt ze 'om mee te vissen vangen.'
Maud zit naar een schaapje te kijken en telt tijdens het spelen de pootjes van het schaap: "1,2,3,4 jaaa goed zo 4 pootjes"
In Egypte lag Maud 's nachts in de woonkamer, de deur naar de slaapkamer was open en Arjen liet een scheet en zegt Sorry. Niet veel later horen we uit Maud haar bedje ook een scheet en zegt ze Sorry en nog een keer laat ze een scheet en weer Sorry.
We fietsen naar het dorp en Maud ziet een geschilderde fiets op het fietspad. He nog een fiets, zegt ze, "de fiets ligt te slapen"
's morgens vroeg schreeuwt ze in de deuropening van onze slaapkamer: " papa wakker worden, NU uit bed komen, we gaan naar beneden toe"
Na het slapen staat Maud even met me te kroelen en te plukken aan mijn hoofd, ineens stopt ze kijkt ze me aan en zegt uit het niets "ik vind je lief" en vervolgens krijg ik twee handjes aan de zijkant van mijn hoofd en een heel lief kusje op mijn mond, SmeltSmeltSmelt!!
Tussen alle gezellige Maud momentjes, werk en huishouden heb ik wat creabea dingen gemaakt voor Maud haar verjaardag, ik kijk er naar uit en ben zo benieuwd naar wat ze van haar kado's en taart zal vinden.
Maar ik heb ook een momentje van ontspanning voor mezelf gevonden, helaas is het enorm verslavend en blijven er wel eens dingen liggen. Maat ik wordt er zo lekker rustig van.
Op het MBO vond ik het een drama en echt het minst leuke handwerk klusje, maar nu dus niet meer. Ik ben aan het haken geslagen, het begon al een jaar of twee terug toen ik samen met min vriendinnetje Alex bedacht dat je wel heel leuke dingen kon maken al hakend. Boekjes, wol en naalden werden gekocht en toen bleef het liggen in een hoekje. Geen rust, geen tijd, of geen prioriteit.
Maar nadat ik toch wel een heel leuk bolletje had gevonden en daarvan een muts voor Maud heb gemaakt kwam ik er achter dat het toch echt wel heel leuk was.
Ondertussen heb ik wel gemerkt dat ik me moeilijk kan richten op 1 project, gevolg is dus dat ik met drie dingen tegelijk bezig ben. Een deken die bestaat uit allemaal kleine lapjes, een muts voor mezelf en (het zit in de genen) een klein octopusje voor een goed doel.
In Denemarken en in Zweden geven ze op de couveuse afdeling een klein gehaakt octopusje aan de couveuse kindjes. De kindjes worden van de tentakels rustig, ze lijken op een navelstreng. Door de knuffel is gebleken dat ze rustiger worden en minder aan de slangen en buisjes gaan zitten die bij hun liggen. In Nederland zijn ze nu ook in het Ikazia gestart met deze knuffels en achter de schermen wordt hard gewerkt om nog meer ziekenhuizen kennis te laten maken met deze schattige knuffels.
Voor mij voelt het als een welkome afleiding om ook af en toe zo een knuffel te haken en hopelijk een klein stukje rust aan een veel te vroeg kindje te kunnen geven.
Via ondertsaande link kun je meer lezen over dit byzondere project.
