Wow het was me het weekje wel, de hormonen hebben bezit genomen van mijn lijf en dat is aan alles te merken. De emoties vliegen alle kanten op, wat voor niemand echt prettig is, vooral voor mij niet. Hihi normaal heb ik mezelf wel in de hand, maar dat is nu echt niet meer te doen.
Verder is de kleine sinds we weten dat het een meid is erg verwend, jurkjes, roze kleertjes of kleertjes met kleine bloemetjes en strikjes. vooral haar mama moest zich af en toe inhouden maar een paar dingetjes heeft ze wel gekocht. Zo moest er natuurlijk een mallot komen en een heerlijk vel roze broekje.
Ik heb ook nog een commode gevonden. Op marktplaats kwam ik eenzelfde commode tegen als waar ik het twee stukjes terug over had, want helaas was die aan ons neus voorbij gegaan.
Een verschil met die van het vorige stukje (zie foto) en deze is dat deze er niet meer zo mooi uitziet. Sterker nog hij moet echt helemaal geschuurd en geschilderd worden want hier zou ik de kleine niet op willen leggen.
Maar hij is zo gaaf en past helemaal mooi bij het bedje, dus ik wilde hem echt niet laten staan.
De foto komt nog, want hier komt natuurlijk een voor en na foto van.
Mijn buikje groeit op het moment met de dag en ik vermoed dat dat de komende anderhalve week alleen maar sneller zal gaan. We gaan vakantie vieren in Egypte en daar heel erg van genieten.
Even heerlijk uitrusten zwemmen en lekker eten. Morgen eerst maar eens een foto van mijn buik maken zodat we eens kunnen zien hoeveel ik in de vakantie ben gegroeid.
vrijdag 23 september 2011
vrijdag 16 september 2011
woensdag 14 september 2011
20 WEKEN!!!!
Jippie, we zijn 20 weken zwanger!!!! We zijn op de helft!!! In tijd dan, want voor de rest zijn we nog lang niet op de helft.
Wel een leuk weetje wat bij deze mijlpaal hoort en dat is dat ik vandaag zwangerschapsbroeken heb gekocht, mijn spijkerbroeken begonnen nu toch echt te knellen en er was vooral ee persoontje die dat niet tof vond, vrij duidelijk liet kleine Cees dat blijken, schopjes, stootjes, draaien het was net of hij/zij schreeuwde "geef me eens een beetje ruimte, ik ben aan het groeien hoor!!!!!"
Nou dat moeten we nu dan maar gaan doen, twee spijkerbroeken en een kortebroek (voor de vakantie) ben ik nu rijker, met een byzonder mooie sjaal (Arjen zijn benaming voor de stoffen band aan de bovenkant) Die sjaal wordt trouwens nog wel even omgevouwen want dat vindt ik nog niet zo fijn zo,n doek tot zo hoog op mijn buik. Van boven heb ik nog wel wat ruimte, maar ik geloof dat als kleine kees zo doorgaat met groeien dat het eerder als verwacht opgevuld is!!!
De laatste twee weken is mijn bescheiden buikje uitgegroeid tot een heel net buikje voor de weken waar ik in zit en eindelijk heb ik het idee dat je ook kan zien dat ik zwanger ben.
De afgelopen week zijn we druk geweest met voorbereidingen voor de kleine.
Er moet een heel mooi bedjes helemaal geschuurd worden, het voeteneind is klaar en nu gaan we beginnen aan het hoofdeind. het is een hele klus, maar wel het geeft wel heerlijk voldoening om bezig te zijn met het slaapplekje van de kleine.
Verder is de kamer van de kleine gestuuct, uiteindelijk is het toch een andere kamer geworden als dat we in gedachten hadden. Maar eigenlijk is deze veel beter, de kast zit er al in, dus hoeven we alleen nog maar een commode te kopen, Die heb ik al gevonden maar ik moet nog even geduld hebben want ik moet wel de hoogste bieder zijn.
Het is een heel mooie oude commode die al helemaal opgeknapt is, past helemaal goed bij het bedje!!!
We zullen dus maar afwachten of hij uiteindelijk voor ons bestemd is!!!
Dinsdag waren we weer bij de verloskundige en met zowel moeders als met kind was het allemaal goed, mijn bloeddruk was 112/72 dus heel netjes en ook het hartje van de kleine klopte heel mooi regelmatig,
Arjen kan sinds de 10de ook genieten van de kleine en dan van de schopjes en stootje. 's Avonds voelde ik dat Cees wakker was en vroeg ik of Arjen een beetje geduld zou hebben, nou dat ging wel even. Dus daar lagen we dan gezellig tegen elkaar aan met Arjen zijn hand op mijn buik en geduld moest hij hebben, maar dat werd uiteindelijk beloond. Daar waren dan een paar plopjes. Arjen was nog een beetje sceptisch en zei dat het net zo goed mijn darmen konden zijn. Ja als daar nog darmen zaten dan kan dat maar die zitten nu toch echt een stuk hoger.
Maar maandag avond werd hij beloond met een flinke schop, alsof Cees wilde zeggen "he pa dit zijn geen darmen hoor!!!!"
Dinsdag avond hadden we een dwars ligger of eerder rechts ligger. Rechts zat een hele berg kind en links zat helemaal niks, later voelde ik de kleine langzaamaan draaien en was mijn buik weer netjes gevuld.
Cees groeit dus goed en zorgt voor een hoop gezelligheid en werk, maar we hebben het er graag voor over, voor de kleine wiebel worm in mijn buik
Wel een leuk weetje wat bij deze mijlpaal hoort en dat is dat ik vandaag zwangerschapsbroeken heb gekocht, mijn spijkerbroeken begonnen nu toch echt te knellen en er was vooral ee persoontje die dat niet tof vond, vrij duidelijk liet kleine Cees dat blijken, schopjes, stootjes, draaien het was net of hij/zij schreeuwde "geef me eens een beetje ruimte, ik ben aan het groeien hoor!!!!!"
Nou dat moeten we nu dan maar gaan doen, twee spijkerbroeken en een kortebroek (voor de vakantie) ben ik nu rijker, met een byzonder mooie sjaal (Arjen zijn benaming voor de stoffen band aan de bovenkant) Die sjaal wordt trouwens nog wel even omgevouwen want dat vindt ik nog niet zo fijn zo,n doek tot zo hoog op mijn buik. Van boven heb ik nog wel wat ruimte, maar ik geloof dat als kleine kees zo doorgaat met groeien dat het eerder als verwacht opgevuld is!!!De laatste twee weken is mijn bescheiden buikje uitgegroeid tot een heel net buikje voor de weken waar ik in zit en eindelijk heb ik het idee dat je ook kan zien dat ik zwanger ben.
De afgelopen week zijn we druk geweest met voorbereidingen voor de kleine. Er moet een heel mooi bedjes helemaal geschuurd worden, het voeteneind is klaar en nu gaan we beginnen aan het hoofdeind. het is een hele klus, maar wel het geeft wel heerlijk voldoening om bezig te zijn met het slaapplekje van de kleine.
Verder is de kamer van de kleine gestuuct, uiteindelijk is het toch een andere kamer geworden als dat we in gedachten hadden. Maar eigenlijk is deze veel beter, de kast zit er al in, dus hoeven we alleen nog maar een commode te kopen, Die heb ik al gevonden maar ik moet nog even geduld hebben want ik moet wel de hoogste bieder zijn.
Het is een heel mooie oude commode die al helemaal opgeknapt is, past helemaal goed bij het bedje!!!
We zullen dus maar afwachten of hij uiteindelijk voor ons bestemd is!!!
Dinsdag waren we weer bij de verloskundige en met zowel moeders als met kind was het allemaal goed, mijn bloeddruk was 112/72 dus heel netjes en ook het hartje van de kleine klopte heel mooi regelmatig,
Arjen kan sinds de 10de ook genieten van de kleine en dan van de schopjes en stootje. 's Avonds voelde ik dat Cees wakker was en vroeg ik of Arjen een beetje geduld zou hebben, nou dat ging wel even. Dus daar lagen we dan gezellig tegen elkaar aan met Arjen zijn hand op mijn buik en geduld moest hij hebben, maar dat werd uiteindelijk beloond. Daar waren dan een paar plopjes. Arjen was nog een beetje sceptisch en zei dat het net zo goed mijn darmen konden zijn. Ja als daar nog darmen zaten dan kan dat maar die zitten nu toch echt een stuk hoger.
Maar maandag avond werd hij beloond met een flinke schop, alsof Cees wilde zeggen "he pa dit zijn geen darmen hoor!!!!"
Dinsdag avond hadden we een dwars ligger of eerder rechts ligger. Rechts zat een hele berg kind en links zat helemaal niks, later voelde ik de kleine langzaamaan draaien en was mijn buik weer netjes gevuld.
Cees groeit dus goed en zorgt voor een hoop gezelligheid en werk, maar we hebben het er graag voor over, voor de kleine wiebel worm in mijn buik
vrijdag 9 september 2011
Gek
Nee, ik ben niet gek, ik vind het gewoon gek of eigenlijk ook niet maar het is wel vreemd. Lekker verwarrend is het wel.
Ik zal even uitleggen hoe het zit. Ik wilde graag een blogjes schrijven over mijn drukke en energieke hoofd en mijn niet zo energieke lijf. Ik wilde schrijven dat ik verdrietig was, maar dat ben ik niet, want ik ben juist hartstikke blij dat ik zwanger ben en we een kindje krijgen. Toen dacht ik dan ben ik boos, maar ook dat ben ik niet. Dan maar teleurgesteld...
... nee ook dat niet, dit hoort erbij, dat je eerder moe bent en de dingen anders gaan. Maar wat is het dan??? Ik weet het niet dus is het maar gek, maar ook dat is het niet. Het is allemaal volkomen normaal, honderden, nee duizenden of eigenlijk miljoenen vrouwen ervaren het als ze zwanger zijn. Maar ja ik ben voor het eerst zwanger en ja natuurlijk iedereen verteld het en dat kunnen ze honderd keer vertellen, maar eerst moet je het ervaren voordat je het kunt gaan geloven.
Zelfs dan ga je toch nog even door voordat je het ECHT kan geloven, maar ik kan niets anders zeggen als dat het echt waar is!!!!
Je lijf veranderd en je kunt een stuk minder als dat je in je hoofd zou willen. Wat zou ik graag alle kids willen tillen op mijn werk, wat zou ik graag honderd keer bukken of trampoline willen springen.
Wat zou ik graag even lekker hardlopen, dingen willen naaien, een bedje helemaal kaal schuren of 2x 120 kilometer rijden om tot diep in de nacht even heerlijk catan te spelen, samen met een paar gezellige meiden en een glaasje kinderchampagne van Jip en Janneke. Maar het zijn allemaal dingen waar ik stuk voor stuk van merk dat ze niet gaan. Het zijn allemaal dingen die ik even moet laten voor ons kleine wondertje wat in me groeit. Dat maakt me natuurlijk wel een beetje verdrietig, boos en teleurgesteld, want in mijn hoofd zitten tientallen stuiterballen en gedachten die zitten te bonzen en stuiteren tot ze UITgevoerd kunnen worden, maar (zoals iedereen al zei) soms moet je gewoon even stoppen en stilstaan/zitten. Iets wat ik ook met heel veel liefde over heb voor ons wondertje, maar oooooooo wat is dat MOEILIJK!!!!
Maar als ik dan zo rustig zit op de bank en kleine Cees voel draaien en ploppen dan is het zeker de moeite waard om heerlijk te zitten en te genieten.
De stuiterballen stuiteren nog wel even door in mijn hoofd maar ze zullen moeten wachten tot een ander moment, hoe moeilijk ik dat ook vind...
Lieve meiden in seandelft, heel veel plezier vanavond, drink er 1 op mij!!!! Op 1 na dan maar als je geluk hebt dan heeft Tammie die kinderchampagne nog gehaald en mag je daar heerlijk van genieten. Nog GEFELICITEERD meid. Knuffel van Miran
Ik zal even uitleggen hoe het zit. Ik wilde graag een blogjes schrijven over mijn drukke en energieke hoofd en mijn niet zo energieke lijf. Ik wilde schrijven dat ik verdrietig was, maar dat ben ik niet, want ik ben juist hartstikke blij dat ik zwanger ben en we een kindje krijgen. Toen dacht ik dan ben ik boos, maar ook dat ben ik niet. Dan maar teleurgesteld...
... nee ook dat niet, dit hoort erbij, dat je eerder moe bent en de dingen anders gaan. Maar wat is het dan??? Ik weet het niet dus is het maar gek, maar ook dat is het niet. Het is allemaal volkomen normaal, honderden, nee duizenden of eigenlijk miljoenen vrouwen ervaren het als ze zwanger zijn. Maar ja ik ben voor het eerst zwanger en ja natuurlijk iedereen verteld het en dat kunnen ze honderd keer vertellen, maar eerst moet je het ervaren voordat je het kunt gaan geloven.
Zelfs dan ga je toch nog even door voordat je het ECHT kan geloven, maar ik kan niets anders zeggen als dat het echt waar is!!!!
Je lijf veranderd en je kunt een stuk minder als dat je in je hoofd zou willen. Wat zou ik graag alle kids willen tillen op mijn werk, wat zou ik graag honderd keer bukken of trampoline willen springen.
Wat zou ik graag even lekker hardlopen, dingen willen naaien, een bedje helemaal kaal schuren of 2x 120 kilometer rijden om tot diep in de nacht even heerlijk catan te spelen, samen met een paar gezellige meiden en een glaasje kinderchampagne van Jip en Janneke. Maar het zijn allemaal dingen waar ik stuk voor stuk van merk dat ze niet gaan. Het zijn allemaal dingen die ik even moet laten voor ons kleine wondertje wat in me groeit. Dat maakt me natuurlijk wel een beetje verdrietig, boos en teleurgesteld, want in mijn hoofd zitten tientallen stuiterballen en gedachten die zitten te bonzen en stuiteren tot ze UITgevoerd kunnen worden, maar (zoals iedereen al zei) soms moet je gewoon even stoppen en stilstaan/zitten. Iets wat ik ook met heel veel liefde over heb voor ons wondertje, maar oooooooo wat is dat MOEILIJK!!!!
Maar als ik dan zo rustig zit op de bank en kleine Cees voel draaien en ploppen dan is het zeker de moeite waard om heerlijk te zitten en te genieten.
De stuiterballen stuiteren nog wel even door in mijn hoofd maar ze zullen moeten wachten tot een ander moment, hoe moeilijk ik dat ook vind...
Lieve meiden in seandelft, heel veel plezier vanavond, drink er 1 op mij!!!! Op 1 na dan maar als je geluk hebt dan heeft Tammie die kinderchampagne nog gehaald en mag je daar heerlijk van genieten. Nog GEFELICITEERD meid. Knuffel van Miran
Abonneren op:
Posts (Atom)