Oog voor detail

Sinterklaas wie kent hem niet, sinterklaas, sinterklaas en natuurlijk ... Piet.

Onze oude baas is weer in het land met al zijn kleurige gekke en vrolijke pieten. Vol interesse heb ik Maud betrokken in het hele sinterklaas gebeuren.

Van Sinterklaasjournaal, naar intocht, naar schoentje zetten en van de week ook een zak met cadeautjes. Sinterklaas kreeg een handje en piet werd grondig bekeken. Ze vind het allemaal reuze leuk, maar er is iets...

Mijn dochter van nog geen drie vind het allemaal maar een beetje vreemd, ze weet hoe het werkt en ze ziet het ook gebeuren op de televisie en ja daar staat echt een sinterklaas en die piet is er ook, maar toch....

's Morgens zit er wat in haar schoentje als ze 's avonds haar schoen heeft gezet. Met overigens een wortel erin die ze zelf wilde kopen toen we in de supermarkt waren. We liepen over de groente afdeling en ineens moest ik stoppen, "mama!! We moeten een winterpeen kopen, voor in mij schoen!! Dan kan Americo hem opeten". Heel de tijd heeft ze met die wortel in de kar gezeten vol trots vertelde ze aan iedereen die het vroeg dat hij voor Americo was.

Maar echt enthousiast is ze dan ook weer niet om in haar schoen te gaan kijken. Vind ze het spannend of raar? Iedere keer dat bedenkelijke gezichtje, waarom kan ze nou niet 'gewoon' lekker genieten? De radars draaien op volle toeren, het klopt niet...

De eerste keer dat ze haar schoen had gezet was ze het straal vergeten (de 3 x daarna overigens ook hoor). Pas toen we bij de haard kwamen zag ze ineens het cadeautje. Verbaasd keek ze ernaar en liep ze er heen. Ow kijk er is ook een chocolaatje!! Die werd met smak opgegeten, maar toen we vroegen hoe het cadeautje daar nou kwam, zei ze zonder blikken of blozen "dat heeft mama gedaan hè!

Goed, daar sta je dan. Natuurlijk vertelde we het hele verhaal van de piet en de sint, maar Maud leek niet te luisteren en vond het best.

Tijdens het kijken naar het sinterklaasjournaal, merkte ze ineens op dat alle pieten er anders uit zagen (dan bedoel ik niet de verschillende kleuren en clowns pieten, nee gewoon de originele pieten) niet de pakken, nee de gezichten zijn allemaal anders. Oma legde nog uit dat wij toch ook allemaal verschillend waren en er anders uitzagen, dat werd goed aangenomen.

Niet veel later liet ik een foto zien van de sint die in helevoetsluis aan wal was gestapt. Dikke rimpels verschenen in haar voorhoofd, na een lange stilte kwam er ineens uit "mama deze sinterklaas heeft een bril!" 

Gelukkig heeft ze tijdens de sinterklaas intocht in Oostvoorne echt even heerlijk genoten. Samen met oma keken we naar de sint (zonder bril) en kreeg ze pepernoten van de pieten. Sinterklaas durfde ze zelfs een handje te geven en het paard was echt reuze interessant. Vooral het fijt dat hij op de stoep had gepoept.

"mama kijk nou Americo heeft gepoept" Piet probeerde het nog zo te regelen dat mama dat we, even zou opruimen maar Maud vond toch gelukkig dat dat niet kon!!

Bij opa en oma mocht ze ook haar pantoffel zetten. "Oma hebben jullie ook een schoorsteen?" "nee Maud die hebben we niet." "Maar hoe kan piet dan iets in mijn schoen doen?"

De schoen werd dus buiten gezet, want opa en oma hebben ook geen brievenbus.

Toen ze vrijdag thuis haar schoen had gezet, hadden we het tijdens de lunch over haar cadeautje.

Weer zonder blikken of blozen verkondigde ze dat mama dat toch gewoon had gedaan.

Met grote ogen keken wij elkaar aan. Maud keek op haar beurt met een dikke glimlach van de een naar de ander, lachend zei ze "Nee hè, die hebben zwarte piet en sinterklaas ingepakt en in mijn schoen gedaan".

Poeh... Dat scheelde weer een hoop leugentjes.

Vandaag was piet bij de plus supermarkt. Ze had de tijd om haar even van een afstandje te bekijken. Piet begon natuurlijk gelijk te kletsen en zonder problemen gaf ze antwoord. Netjes zei ze dankjewel toe ze het cadeautje kreeg. Maar toen ze piet een handje gaf, was daar de verbazing. Ze liet de hand van piet los maar pakte daarna haar vinger vast. Vol interesse bewoog ze haar vingers heen en weer, weer die dikke rimpel in haar voorhoofd.

Verder zei ze niks, maar toen we verder gingen winkelen was ze toch heel verbaasd over de handschoenen die piet aan had...

Leuk detail was trouwens dat ze absoluut niet haar pieten muts op wilde, nee mevrouw wilde haar kerstman diadeem in en ze wist echt dat we naar piet toe zouden gaan.
's avonds hadden we het over de dag, ze vond het toch wel leuk om de piet bij de plus te zien. Maar het was wel een meisjes piet, want het had een meisjes stem...

Ik ben benieuwd hoe dit verhaal verder gaat. Hoewel we haar de verwondering en de spanning rond dit feest heel erg gunnen, willen we haar ook niet nog jaren vol stoppen met leugens om haar vervolgens te moeten vertellen dat het nooit echt is geweest. Hopelijk  kan ze volgend jaar vol verwondering genieten van dit feest.

Spraakwaterval

Maud is wakker, ik loop haar kamer binnen en ga op bed zitten.

'he mamaatje!! Mijn olifantje is gevallen!'

Ik zeg: 'nou dan kan je hem zelf toch even gaan pakken'

O, ja!! En vliegensvlug gaat ze haar bed uit, ondertussen komt haar spraakwaterval op gang en luister ik vol verwondering naar wat ze me allemaal te vertellen heeft.

'ik ga mijn olifantje pakken en mijn varken ook, die ligt ook op de grond, kijk mijn potje ik moet eigenlijk even plassen en poepen ook, mijn potje is geel en kijk mijn drinkfles die is oranje en ook een fiets die is groen en de bomen zijn ook groen en de zon is geel mijn potje is de zon! he wat hoor ik het is Gigi Gigi is zwart ik moet haar roze kleuren, waar is pappie.....?'

Vragend kijkt ze me aan en het lijkt of ze eindelijk even adem haald, ik zat ondertussen met open mond te kijken naar de kleine klets majoor.

'papa slaapt nog, die gaan we zo wakker maken.' 

'oke! Gaan we nu naar beneden, ik moet mijn varken en olifant en giraf ook nog mee nemen naar beneden, ga jij me tillen?

Natuurlijk zeg ik ja en ik krijg een dikke kroel, samen lopen we naar beneden.

Kwart voor 8 is het dan, ik dacht ik zal even snel wat typen voor op het het blogjes. Ondertussen gaat de spraakwaterval onophoudend door en krijg ik hele verhalen en honderden vragen op me afgevuurd, ook zelverzonnen liedjes vliegen om mijn oren.

Het typen schiet dus niet echt op, maar gezellig is het ook, soms moeten we zo lachen om wat ze allemaal verteld. 

Net even rust, ze was bellen aan het blazen! Gelukkig heeft ze nog niet door hoe ze moet blazen en praten tegelijk, maar ik geloof dat ze dat ook nog wel een keer doorkrijgt....

Koffie

Onze kleine Maud houdt erg van koffie en dan bedoel ik niet gewoon erg, maar heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg. 

Al van kleins af aan drinkt ze onze restjes uit de koffie of komt ze een lepeltje bietsen als wij uitons kopje drinken.

Sinds kort heeft ze haar eigen thee servies. Die door Maud gebruikt wordt als koffie servies. Een half bakje koffie en koud water in de thee pot. Melk en suiker in de andere potjes.

Met een serieus gezicht wordt het kopje gevuld met een scheutje melk een schepje suiker en daarna de koffie. Een hand op het dekseltje en de andere hand giet de koffie er in. Ze geniet van dit kleine speel/drink momentje en wij genieten daar ook weer van. 

Ze zit werkelijk te genieten van haar kopje koffie en binnen no time is de kan leeg.

Daarna is het tijd om het laatste restje melk op te drinken en natuurlijk de suikerpot leeg te snoepen. 

Vandaag waren we bij de notaris, we moesten even wachten en er werd gevraagd of we koffie wilde. Natuurlijk wilde we wel een lekker bakkie. Niet snel daarna zetten de dame twee kopjes koffie bij ons neer. Maud bekeek het allemaal even, maar vroeg toen toch: waar is de andere koffie? 

Ik deed nog of ik gek was en vroeg haar welke koffie ze bedoelde. Nou de koffie voor Maud!

Ach arm meisje, hihi. Nee liefje voor jou is er geen koffie vandaag, niemand gaat er natuurlijk vanuit dat een meisje van nog geen 2,5 ook een kopje koffie wil drinken.

Voor ons weer even een eye opener. Natuurlijk krijgt zij de volgende keer ook haar kopje (verdunde koffie).

Voor ons  is nu de vakantie ook begonnen. De komende twee weken hebben we geen peuterspeelzaal en geen zwemmen. Daarna hebben we vier weken geen peuterspeelzaal.

Ik zal de ochtenden om even ongestoord door het huis te racen wel missen en ons heerlijke zwemuurtje.

Maud mist de juffen ook al, vandaag vroeg ze waar juf Sandra, Vivian en Ans waren.

Die hebben heel fijn vakantie, lieve Maud.

Jullie merken wel dat ze de peuterspeelzaal erg leuk vind. Nog iedere keer gaat ze vol enthousiasme naar de kindjes en de juffen.

Ook nog iedere keer krijg ik na afloop van haar speelochtend dezelfde antwoorden.

Was het leuk Maud: ja

Wat heb je gedaan: gespelenen

Heb je ook geknutseld: ja een roze wolk met roze vlinders

Zijn jullie ook nog buiten geweest: ja 

Ben je op de glijbaan geweest: ja

En ook in de zandbak: ja en ik heb wel/niet (meestal wel hoor) me zand gegooid

Soms verteld ze wel iets meer, maar meetstal krijg ik dit als antwoord.

Verder wil ze er niet over praten. Vraag je er naar dan loopt ze weg/begint over iets anders/doet ze net of ze niks heeft gehoord.

Het zal vast goed zijn, anders zou ze niet zo enthousiast zijn om er heen te gaan, maar soms zou ik toch graag wat meer van haar horen.

Slapen doet ze nog maar af en toe tussen de middag. Vaak was ze tot laat nog aan het kletsen en zingen, als ze had geslapen, dus werd het tijd dat we die gingen schrappen.

Ze doet het er erg goed op, na de peuterspeelzaal slaapt ze nog en om de dag/twee dagen ook nog eens. 

Nu ook zonder luier, trots is ze als ze nog droog is, dan mag ze ook een sticker plakken en komt ze steeds een beetje dichter bij haar cadeautje (maya).

Van de week werd ze zelfs wakker omdat ze  moest plassen. Keurig was ze op haar potje gaan zitten en je zag haar glunderen toen papa en mama wel heel blij en trots reageerde.

Ook vanavond, met luier al aan, moest ze toch echt voor het slapen nog even plassen en ja hoor een grote plas op de pot.

Langzaamaan gaan we op weg  naar een luierloos bestaan!!

Verder blijft ze net als altijd de oren van ons hoofd kletsen en zingen, wat een gezelligheid dat lieve meisjes stemmetje om je heen. Zelfs het de hele dag horen 'wat is dat nou mama' vind ik leuk en gezellig. Heel de dag vertel ik wat iets is en waarvoor het is. Soms wel 10 x hetzelfde. 

Maar soms zeg ik het ook wel eens verkeerd of dat ik het niet weet. Maud verteld het me dan wel even of verbeterd me in wat ik heb gezegd. Gelukkig ze luistert echt naar wat ik vertel ;)

Heel goed zelfs, vandaag heb ik beloofd dat we morgen als ze wakker is een vroege duik gaan maken in zee. Daarbij heb ik er niet bij nagedacht dat het wel eens laat zou worden.

Vanavond waren we om 12 uur klaar met werken. Ondertussen is het kwart over 1 en Maud is denk ik rond een uur of 8 wel weer wakker. Tijd voor mij dus om in bed te springen.

Morgen ochtend wacht een enthousiast klein meisje op me die even lekker wil spetteren en spatten in zee. Ik heb er nu al zin in, hihi, om te genieten van dat kleine enthousiaste meisje wat zo heel graag wil spelen en rennen op het strand.

Weltruste

Het kleine meisje een jaar terug

Jeeeej!!! 2

... Het enthousiasme bleef erin vanmorgen, na een ietsie nerveuse kennismaking met de andere juf had ze er toch nog veel zin in.

Samen met papa en mama liep ze door het lokaal en keek ze wat onwennig in het rond (net als wij).

Samen met mama nog even een puzzel maken en bij de tweede keer zei mama dan toch dat ze hierna weg zouden gaan.

Maud voelde de bui al hangen en ineens was de puzzel toch wel heel moeilijk, maar met wat hulp lukte het dan toch. Mama kreeg een dikke kroel en een klapkus en ook papa kreeg een dikke kroel en een klapkus. Samen met juf Sandra zwaaide ze nog even lief naar ons met een klein beetje een beteuterd gezichtje.

Mama had een brok in haar keel en papa vond het allemaal best.

Toen we haar gingen ophalen zagen we haar heerlijk holen en lachen op het plein, hihi mama blij :))))

Daarna moesten we toch nog even wachten, maar daar kwam ze dan roch op de arm van juf want ze wilde NIET in de trein. Ze wilde 's morgens ook niet plakken aan de werktafel en nee plassen hoefde ze ook niet.

Met mama dan toch maar even een plas gedaan, maar de wc is toch een beetje eng en nieuw dus dat was even brullen. Maar toen ze geplast had was dat weer over, nog even het lokaal in en gedag zeggen tegen de juffen.

In de auto vroeg ze wel gelijk om Yindee en we waren nog geen 500 meter ver met de auto of de luikjes waren al dicht. Je zag dat ze nog probeerde te vechten tegen de slaap, maar dat ging ze echt niet winnen...

Jeeeej!!!

Een half uurtje uit bed en mijn dag kan al niet meer stuk.

Om 10 over 7 wandel ik Maud haar kamer in, ze zit al heerlijk te spelen met haar knuffels en straalt!!

Op mijn vraag wat ze vandaag gaat doen, krijg ik een luide reactie,

WE GAAN NAAR DE PEUTERSPEELZAAL, HOERAAAAAAAAAAAA! 

Allebei haar armpjes schieten de lucht in bij de laatste uitroep. Gauw krijg ik een kus en rent ze naar papa om hem wakker te maken en nog even naast hem te gaan liggen.

Die vind het maar vroeg, hihi, dit alvast een beetje wennen voor over ruim ander half jaar.

Beneden rent Maud alle kanten op, kletst de oren van ons hoofd. Aan alles is te zien dat ze er zin in heeft.

Als ik vraag of ze weet dat wij zo wel weg gaan, zegt ze; papa en mama gaan een nieuwe bellenblaas kopen! Echt van joh, niet te gek doen hoor ik weet het allemaal heus wel!!

Ik heb kriebeltjes in mijn buik en ben wat rustiger, maar Maud is enthousiast genoeg voor ons tweeën.

Ach en Arjen is een man, die maakt zich niet zo druk en ziet wel wat er gebeurd, als het maar niet zo verrekte vroeg had geweest, haha.

wordt vervolgd....

Doeiiiii peppie!!!!

Al weken neem ik mezelf voor om nou toch echt even de blog bij te werken en al weken komt er van alles tussendoor, blijf ik het voor me uit schuiven of denk ik er niet aan.
Maar vandaag dan toch eindelijk maar weer even schrijven, dus Jolanda je hoeft niet op facebook!!! hihi.

Maud is ondertussen haar tweede verjaardag alweer bijna vergeten, maar wat is het meisje verwend en wat heeft ze genoten.
Op haar echte verjaardag kreeg ze van ons al haar cadeautjes, waaronder een paar skietjes, ze was er helemaal weg van en stond in haar verjaardags pakje te skiën op een kleedje.
Zaterdag 8 februari werd het dan echt gevierd, met een berg cadeautjes visite en aandacht!!! O, ja en natuurlijk taart, want dat hoort volgens Maud echt bij een verjaardag. Als wij aan haar vroegen wat ze wilde hebben voor haar verjaardag, dan was het standaard antwoord wat ze gaf TAART en dan niet zomaar 1 een Jip en Janneke taart!!!
Die kreeg ze dus ook. Wat zat ze te genieten toen de taart binnen kwam en iedereen uit volle borst voor haar begon te zingen, stralend keek ze om zich heen, met grote ogen van wauw allemaal voor mij!!
Natuurlijk was het een Jip en Janneke taart en nadat de kaarsjes waren uit geblazen was het tijd om te proeven. Nog voordat we konden snijden stonden de tandjes van Maud al in de taart, dat stukje is alvast voor mij!!!
Na de lunch werd Maud in haar poppenwagen nog even rond gereden en terwijl ze vol aandacht naar de groente verhaaltjes op haar mp3 spelertje luisterde vielen haar ogen steeds weer een beetje dicht. Tijd voor bed en voor papa en mama om de boel op te ruimen, de kleine meid was echt heel erg jarig en helemaal happy!!!

Een week later was het tijd voor een ander feestje, we gingen heerlijk op wintersport. Ook hier had Maud zin in, steeds weer zei ze we gaan lekker skiën, met Michel en Chantallll.
Na een avondje werken gingen we op pad, alles stond klaar en alleen Maud moest de auto nog in.
We hadden goed hoop dat ze wel weer gauw in slaap zou vallen, maar helaas...
...mevrouw vond het reuze gezellig en bleef, nadat we waren weggereden om 23.00 uur, nog wakker tot half 3!!!
Rond half 6 waren we op de ontbijtplek en ze was weer wakker hoor :-)
Na het ontbijt waren we toe aan het laatste stukje van onze reis, nog zo'n 2,5 uur rijden en dan zouden we er zijn (dachten we)...
... maar voordat we wegreden, waren we vergeten om de navigatie goed in te stellen, dat wil zeggen de tolwegen aan te zetten. Dat, het missen van een afslag en een pas die was afgesloten zorgde ervoor dat we toch iets langer in de auto zaten als gepland. Maar Maud hield zich als een engeltje en sliep gelukkig ook nog even!!! en berentrots zijn we omdat ze de hele rit geen plas ongelukje heeft gehad, wauw!
Wij konden tijdens het rijden en zoeken naar de juiste route genieten van een mooie berg route, met flink wat besneeuwde weides, bochtige smalle weggetjes met steile afgronden en nog meer sneeuw en blauwe luchten.
Maar uiteindelijk kwamen we op de bestemming. We hebben heel fijn kunnen skiën, heerlijk gegeten, gezellig gekletst, geapre skied en met Maud door de sneeuw heen geploeterd.
Maud vond de gondel het einde, de hele rit naar boven of beneden, kletste ze de oren van ons hoofd of zong ze liedjes. Menig mede passagier in de gondel stapte met een dikke glimlach de gondel weer uit en een oudere dame wist me zelf te vertellen dat ze nog nooit zo genoten had van een gondel ritje, hihi. Ook papa en mama stapte steeds weer met een dikke glimlach uit, heerlijk om je meisje zo te zien genieten.
Ook de terugweg verliep weer perfect, alleen dit keer hadden we gelukkig geen omweg genomen.

Ondertussen hebben we ook heerlijk genoten van het mooie weer, gewoon lekker thuis in de tuin, maar ook buitenshuis.
Met opa Ad en oma Wil zijn we naar de geitenboerderij geweest, precies in de periode dat er veel babygeitjes werden geboren. Maud keek in de knuffelhoek haar ogen uit en durfde zelf ook af en toe een geitje te aaien of een kusje te geven. In de grote stal werd er recht onder ons neus een geitje geboren. Dat duurde voor Maud wel iets te lang, maar o wat vond ze de nieuwsgierig geitjes en de renende geitjes mooi om naar te kijken.
De speeltuin was natuurlijk ook heel leuk en de leeuw (een pony in dezelfde kleur als een leeuw) en op het eind een heerlijk ijsje (van geitenmelk) met disco dip, heerlijk vond ze dat!!! en wij ook.
Na dit uitje hebben we haar speentje aan de postbode meegegeven, Maud kreeg een aardig spenen bekkie, dus het werd tijd.
De postbode heeft hem aan de babygeitjes gegeven en Maud kreeg later een kaart van geitje Lotte, die heel blij was met haar mooie speen.
We hebben een flinke boze bui gehad en nog steeds vraagt ze wel eens om haar peppie, maar ze doet het heel erg goed zonder speen.

Met Oma rije en Mama zijn we lekker naar Artis geweest, Maud keek ook hier weer haar ogen uit.
Bij de zeeleeuwen stond ze te springen en te lachen geweldig vond ze dat, maar ook de grote apen en het speeltuintje vond ze heel mooi.
En eindelijk was daar dan echte olifant Yindee (Maud haar lievelings knuffel is een olifant en is vernoemd door neefje Cianan naar deze olifant), samen met oma werd alles benoemd en beken wat was je onder de indruk!
Heel de tijd huppelde en dartelde ze rond, soms even in de buggy en soms even op de arm. De Giraffen waren echt heel groot van zo dichtbij en de beer was wel heel mooi om naar te kijken.
Bij de leeuw was ze weer honderduit aan het praten en vertellen wat ze allemaal zag.
Onderweg naar het huis van opa en oma viel ze al heel snel in slaap.
Bij opa en oma heeft ze nog even heel fijn buiten gespeeld en lekker gegeten, knakworstjes!!!! waar opa er ook nog een paar van pikte (daar is ze nog steeds van onder de indruk). Daarna was het tijd voor een bad en de terugweg. Dit keer viel ze niet gelijk in slaap of misschien kan ik het beter anders schrijven, viel ze gewoon niet in slaap. Om 21.10 waren we thuis en mevrouw was nog klaar wakker.

Verder struinen we buiten heel fijn rond. Maud maakt het allemaal niet uit. Als er maar zand is en ze lekker kan rondrennen en veel om zich heen kan kijken. Na een ochtendje of middagje buiten kunnen we dan ook soep van haar koken, maar gelukkig hebben we een goede wasmachine en vind ze douche nog steeds het einde ;-)

Mooi lief, klein, draakje van bijna 2

Tussen alle drukte van werken, verjaardag voorbereiden, een nieuwe verslaving, alle andere klusjes die moeten gebeuren en terwijl een klein meisje even heerlijk ligt te slapen moet ik er nu toch maar even tijd voor maken. Het is alweer zo lang terug dat ik het blogje heb beschreven, dat ik me bijna opnieuw moet gaan voorstellen.

Nou waar zal ik beginnen, ik ben Miranda en samen met mijn lieve Arjen hebben we een dochtertje die Maud heet....

Haha nee gekkigheid zit alleen even te verzinnen waar ik zal beginnen, we hebben zoveel alweer meegemaakt, gelachen en gedaan dat mijn drukke hoofd overloopt.

Met de vakantie dan maar. We zijn in januari even een paar dagen heerlijk naar de zon geweest. We hebben weer genoten in ons kleine zonnige paradijs in Egypte en Maud gelukkig ook. Vooral het vele buiten zijn was voor haar een genot. Heerlijk vond ze het om te graven in de zandbak (wat een mazzel dat die gelukkig overal waar je bent wel aanwezig is, in die enorme woestijn), te spetteren in haar eigen mini badje of in het modderbad als de planten net water hadden gekregen en...

..te springen op de trampoline. Het was het perfecte moment om een trampoline tegen te komen. Maud was net begonnen met springen, heel de dag door sprong ze gewoon zomaar of van kleine drempeltjes. Dikke pret had ze dan en daar was dan ineens een trampoline.

Samen met papa en mama springen of lekker alleen, Maud genoot.

Ook heerlijk liggen en meedeinen op de sprongen van papa en mama was geweldig.

Op 1 januari hebben we om 12 uur een nieuwjaarsduik gemaakt, met onze unox muts op.

De zee was wel oke, alleen die golven vond ze minder leek. Maar ook hier was weer een zandbak en er was een schommel. Met een dunnen doek van mama werd er een stoeltje geinprofiseerd en daar zat de kleine koningin te schommelen als de beste.

Tijdens de vakantie hebben we wel gemerkt dat de kleine dame zichzelf heel goed waker kan houden. Hoe moe ze ook is ze blijft gelukkig wel gezellig. Maar slapen ho maar. Af en toe een dutje en op de terugweg sliep ze gelukkig 2 uur in het vliegtuig. Daarna stond ze te zingen en te springen op haar stoel. Af en toe schrok onze achterbuurvrouw wakker van haar plezier.

Ik zei wel dat ze dan rustig moest doen, maar moest er ook wel erg om lachen, hihi, want door die achterbuurvrouw haar herrie gelach en gewiebel aan Maud haar stoel was Maud wakker geworden. Tja eigen schuld dikke bult. 

Natuurlijk sliep ze wel, maar alleen in haar eigen bed. Ook als we haar 's avonds met bed en al verhuisde naar de woonkamer sliep ze door.

Wel gaf ze de hele vakantie aan dat ze wel heel graag in het grote bed wilde slapen en ook thuis bleef ze dit volhouden. We besloten het te proberen en het werd een groot succes. Ze slaapt als een roosje en blijft heerlijk in haar bed liggen. 

Verder zit de kleine truus heerlijk in een hangfase. Ze wil graag en heel veel met mama kroelen, zeker als ze in een onbekende situatie is, maar ook thuis wil ze het ook heel graag.p

Soms zou ik wel even willen dat ze ook graag bij papa wil hangen, zeker als ze met haar schele doordram stemmetje aan mijn benen hangent, maar blijft herhalen dat ze met mama wil kroelen.

Maar natuurlijk geniet ik er ook van, ze is maar zo kort klein en die periode de ze wil kroelen zal vast ook wel weer voorbij gaan.

Ook zit het woordje nee er al aardig in bij haar. Vooral als ze wat moe is gaat haar kont in de krip en is alles nee. Helaas waardeert ze het minder als iemand anders nee tegen haar zegt. Soms accepteert ze het maar op veel momenten ook niet. Dikke tranen schele tegenspraak en een hoop gedram komt er dan voorbij.... Helaas voor niks. Vaak kan ik het ombuigen maar soms kom ik er ook niet doorheen. Nu hebben we een (misschien tijdelijk) oplossing gevonden. Maud vind het namelijk totaal niet leuk als je boos wordt, dus is het 'Maud als je nu niet stopt wordt mama echt heel boos op je'. Stil is het, spontaan drogen alle tranen, kijkt ze je even aan, draait haar ogen weg en over is het.

Jammer dat het zo moet, maar soms is het voor de rust wel even beter.

Natuurlijk hebben we ook weer heel leuke opmerkingen en gekke dingen die er gebeuren:

Vanmorgen zag Maud een stuk verder een kraan: kijk een hele grote kraan, zegt ze 'om mee te vissen vangen.'

Maud zit naar een schaapje te kijken en telt tijdens het spelen de pootjes van het schaap: "1,2,3,4 jaaa goed zo 4 pootjes"

In Egypte lag Maud 's nachts in de woonkamer, de deur naar de slaapkamer was open en Arjen liet een scheet en zegt Sorry. Niet veel later horen we uit Maud haar bedje ook een scheet en zegt ze Sorry en nog een keer laat ze een scheet en weer Sorry.

We fietsen naar het dorp en Maud ziet een geschilderde fiets op het fietspad. He nog een fiets, zegt ze, "de fiets ligt te slapen"

's morgens vroeg schreeuwt ze in de deuropening van onze slaapkamer: " papa wakker worden, NU uit bed komen, we gaan naar beneden toe"

Na het slapen staat Maud even met me te kroelen en te plukken aan mijn hoofd, ineens stopt ze kijkt ze me aan en zegt uit het niets "ik vind je lief" en vervolgens krijg ik twee handjes aan de zijkant van mijn hoofd en een heel lief kusje op mijn mond, SmeltSmeltSmelt!!

Tussen alle gezellige Maud momentjes, werk en huishouden heb ik wat creabea dingen gemaakt voor Maud haar verjaardag, ik kijk er naar uit en ben zo benieuwd naar wat ze van haar kado's en taart zal vinden.

Maar ik heb ook een momentje van ontspanning voor mezelf gevonden, helaas is het enorm verslavend en blijven er wel eens dingen liggen. Maat ik wordt er zo lekker rustig van.

Op het MBO vond ik het een drama en echt het minst leuke handwerk klusje, maar nu dus niet meer. Ik ben aan het haken geslagen, het begon al een jaar of twee terug toen ik samen met min vriendinnetje Alex bedacht dat je wel heel leuke dingen kon maken al hakend. Boekjes, wol en naalden werden gekocht en toen bleef het liggen in een hoekje. Geen rust, geen tijd, of geen prioriteit.

Maar nadat ik toch wel een heel leuk bolletje had gevonden en daarvan een muts voor Maud heb gemaakt kwam ik er achter dat het toch echt wel heel leuk was.

Ondertussen heb ik wel gemerkt dat ik me moeilijk kan richten op 1 project, gevolg is dus dat ik met drie dingen tegelijk bezig ben. Een deken die bestaat uit allemaal kleine lapjes, een muts voor mezelf en (het zit in de genen) een klein octopusje voor een goed doel.

In Denemarken en in Zweden geven ze op de couveuse afdeling een klein gehaakt octopusje aan de couveuse kindjes. De kindjes worden van de tentakels rustig, ze lijken op een navelstreng. Door de knuffel is gebleken dat ze rustiger worden en minder aan de slangen en buisjes gaan zitten die bij hun liggen. In Nederland zijn ze nu ook in het Ikazia gestart met deze knuffels en achter de schermen wordt hard gewerkt om nog meer ziekenhuizen kennis te laten maken met deze schattige knuffels.

Voor mij voelt het als een welkome afleiding om ook af en toe zo een knuffel te haken en hopelijk een klein stukje rust aan een veel te vroeg kindje te kunnen geven.

Via ondertsaande link kun je meer lezen over dit byzondere project.

http://aankleedpopje.blogspot.nl/p/inktvisjes-haken.html

Deze wilde ik toch graag even delen. Links een poppetje, ik heb het rondje getekend en Maud heeft de rest getekend, steeds zei ik teken nu maar oogjes, oren armen, handen etc. Rechts was ze aan het krabbelen en zei ze ineens het is een konijntje en inderdaad het is net een zijaanzicht van een konijn