Maar nu hebben we de kerstdrukte gehad en proberen we te genieten van een weekje vrij, wat altijd eerst even onthaasten inhoud zeker na de drukke kerst.
15 december was mijn laatste werkdag, wat ik nog steeds raar vind, nu voelt het nog een beetje als vakantie en door de drukte heb ik nog niet echt stil kunnen staan bij het fijt dat het geen vakantie is. Op mijn laatste dag ben ik heel erg verwend door mijn lieve collega's en de kinderen en ouders. Allemaal roze kleertjes, doucheschuim/shampoo/bodylotions en knuffeltjes en hele lieve kaartjes.
Toen ik die dag naar de auto liep kwamen de tranen wel in mijn ogen, shit dit was de laatste keer dat ik hier heb gewerkt. Dit keer is afscheid nemen zo anders, omdat het niet alleen is dat je van de groep weggaat maar ook van de locatie.
De vrijdag erna heb ik nog even heerlijk met al mijn lieve collega's gegeten en weer waren daar hele lieve kaartjes en cadeautjes. Voor mijn trolbeads armband heb ik een bon gekregen die al een hele mooie bestemming heeft, de bedel van moeder met kindje zal er na de bevalling namelijk heel snel bijkomen.Het bolle buikje begint wel met de dag te groeien, we zijn soms beide verbaasd over de snelheid waarmee hij groter wordt en toch blijft iedereen maar zeggen dat hij nog maar klein is. Ik zou niet weten hoe een enorme buik bij mij eruit zou zien, want dit is voor ons al echt enorm.
De kleine heeft niet veel ruimte in mijn buikje, draaien doet ze al een paar weken niet meer en de laatste paar weken is ze alleen maar verder ingedaald waardoor dat ook niet gaat lukken.
twee keer is ze van kantje gewisseld, ze lag steeds met haar voetjes links en 1 weekje lag ze met haar voetjes recht. Nu ligt ze alweer een tijdje links te wiebelen, ja echt wiebelen. Ze heeft de onrustige voetjes van papa, die ook als hij ontspannen is een hele avond zijn voeten kan wiebelen en dat ook zou doen als ik niet af en toe lief aan hem vraag of hij even stil kan zitten.
Zo kan kleine Cees ook heerlijk met haar voetjes liggen wiebelen en schoppen. Doordat ze steeds minder ruimte heeft wordt dat steeds duidelijker en zij trekt zich er niks van aan als ik lief vraag of ze even wil stoppen. Met een paar vingers duw ik het voetje af en toe terug want die steekt nog wel eens uit.
Ze trekt hem dan wel terug, maar nooit voor lang. Als ik rustig op mij zij op de bank ga liggen is madam ook helemaal in haar element. Als ik ook maar even lig begint ze te feesten, handjes fladderen en schouders/ellebogen porren onderin mijn buik. Een paar billen botsen tegen mijn ribben en lever en natuurlijk de minivoetjes...
.. die wiebelen en schoppen erop los. De hele zijkant van mijn buik golft onder haar bewegingen, wat een geweldig iets is om naar te kijken.
Het kamertje is niet verder af als de vorige keer, hopelijk kunnen we daar deze week wat aan veranderen. Er moeten nog twee lampen komen en wat spulletjes worden opgehangen. Mijn kleine neefjes en nichtje zorgen voor 5 schilderijtjes.
De kleintjes hebben allemaal een schildersdoek gehad met als opdracht iets moois te maken voor hun nieuwe nichtje. Het is heel spannend wat ze hebben gemaakt.
Het papier voor de babykaartjes is besteld dus hopelijk is dat snel binnen, zodat we kunnen kijken of het kaartje helemaal naar wens is. Als dat het geval is kunnen we de enveloppen bestellen en kan ik die rustig op mijn gemak gaan schrijven.
De controles bij de verloskundige zijn ook steeds goed, ik ben maar een saaie zwangere, hihi. Mijn bloeddruk is steeds goed, de kleine groeit goed en mams heeft verder ook geen klachten of gekke dingen. Hopelijk verloopt de bevalling net zo makkelijk als de zwangerschap.
Als voorbereiding op de bevalling zit ik op yoga, heerlijk eens in de twee weken anderhalf uur ontspannen. Helaas voor papa moest hij ook een keertje mee.Het eerste kwartier was het wat onwennig en vreemd maar hij heeft wel lief meegedaan. Nu eens kijken of hij nog weet hoe hij mij kan helpen met mijn ademhaling als de weeën beginnen.
De babytas, maxicosi en mamatas staan al klaar, maar ik hoop ze niet nodig te hebben. Het kraampakket staat ernaast en aan het eind van week 36 zullen we het logeerbed naar beneden gaan halen en de bedklossen in de thuiszorgwinkel gaan lenen. Want vanaf dan mag de kleine thuis geboren worden, alleen met ons steile trappetje mag dat niet boven gebeuren.
Nou ja dan maar beneden met de haard hoog opgestookt en de badkamer binnen handbereik, ook prima toch.
Maar blijf nog maar even zitten kleine meid groei eerst nog maar een beetje...
