Schema... nog even niet

Schreef ik vandeweek nog zo enthousiast dat ik zou beginnen met een schema, zo schrijf ik nu dat we het nog even niet doen. Na 3 dagen een heel aardig schema, die Maud ook aardig vol hield. Had ik een meisje die ik niet herkende. Maud is altijd vrolijk, volop aan het kletsen tegen ons, knuffels, haar muziekmobiel, als papa met zijn tong klakt verschijnt er een glimlach op haar gezicht en als ik haar uit bed haal ook. Maar nu was ze wat wazig en niet van de klets. Als ik nog even met haar op schoot zat om uit te buiken miste ik onze gesprekjes en vrolijke blikken.
Ik was er klaar mee, had het gevoel dat dit nog niet werkte voor mijn meisje. Gister ochtend weer begonnen met voeden op verzoek en al halverwege de dag zat ik na de voeding te kletsen met mijn moppie. Kreeg ik een dikke glimlach toen ik haar uit bed viste en toen papa van verre met zijn tong aan het klakken was begonnen haar ogen te stralen en haar bekkie te lachen. In de box kreeg het muziek mobiel een heel verhaal over zich heen en als klap op de vuurpijl demonstreerde Maud haar nieuwe trucje. Al liggend in de wagen sloeg ze met haar vuistje tegen een olifantje die boven haar hing en niet een keer, neeeeeee aan een stuk door het rammeltje van het olifantje hield niet op. Ook een grote stoffe dobbelsteen kreeg flink wat schoppen te voorduren omdat ook die geluid gaf als hij in beweging kwam. Kort om Maud voelde zich beter en straalde het aan alle kanten uit en ik.....
.... Ik werd helemaal happy, dan maar geen schema en vaste voedingstijden. Voor die glimlachjes, kletsjes en mijn stralende moppie heb ik heel graag wat onregelmaat over.

Hier nog wat foto's van de fotoshoot, eindelijk kan ik ze showen, de opa's en oma's hebben hun verrassing binnen, die ze hopenlijk heel mooi vinden.