De tijd vliegt

Ja het is echt waar de tijd vliegt. Onze kleine meid is alweer tien dagen dus vond ik het wel eens tijd worden voor een mooi verhaaltje om iedereen weer eens op de hoogte te brengen van hoe het gaat.
De eerste kraamweek zit er alweer op en de kraamhulp is dus naar huis. Wat hebben we veel gehad aan Henny en wat heeft ze goed geholpen om de voeding op gang te krijgen.
Maud drinkt nu heel goed aan de borst, soms heeft ze wel een beetje moeite met aanhappen, ze wil haar mondje niet ver genoeg open doen, dus daar tobben we dan een tijdje mee tot ze eindelijk goed hapt.
Ze valt vaak in slaap tijdens het voeden, dus verschoon ik haar tussendoor zodat ze daarna nog even aan de andere borst drinkt. We kunnen goed zien dat ze groeit, langzaamaan worden haar wangen wat dikker en krijgen haar vingertjes ook wat meer vet.
Ze was op dag 4, 10 procent van haar geboorte gewicht verloren, maar 4 dagen later had ze dat alweer bijna goed gemaakt, ze was maarliefst 290 gram aangekomen in die dagen, mama geeft zeker pokon of slagroom.
De eerste paar dagen ging alles nog mooizaam en had ik flink last van mijn onderkant, toen dat op zijn hevigst was kreeg ik ook nog eens stuwing en was het feest compleet. Daarna ging het iedere dag een beetje beter. Nu kan ik weer normaal zitten en heb ik alleen last van mijn borsten als Maud te lang slaapt.
Kraamtranen... ach ja ik dacht die zullen wel aan mij voorbij gaan, hihi, lekker naief. Maar nee hoor op dag 5 waren ze daar dan ineens. na de voeding nog even heerlijk staren naar mijn mooie dochter, zachtjes speel ik met haar handjes en streel ik haar mooie haartjes. Boem... ineens het besef dat dit kleine wondertje niet zomaar een kindje is, maar ons kindje. Ik zie haar als grote meid en bednk ineens dat ik niet wil dat de tijd zo snel gaat en dat ik dit kleine onschuldige meisje tegen al het kwaad van de wereld wil beschermen, maar ik weet ook dat ik dat niet kan. Eerst druppeld er een traan langs me neus en dan begin ik toch echt heel erg te huilen, zachtjes snikkend kijk ik naar ons meisje.
Ik hoor Arjen ineens achter me, wat doe je. Snikkend beken ik dat ik zo gelukkig en blij ben en daarom zo moet huilen. Ow dan is het goed!! Hihi de schat.
Nu proberen we het allemaal zelf, een dag zijn we flink aan het tobben geweest, Maud was erg onrustig en een speentje bood wel troost. Maar ja eigenlijk wilde ik dat niet, in bakeren gaf ook rust, maar ook daar stond ik niet om te springen. Na een gesprekje met de verloskundige, had ik toch wel het idee dat ze misschien wat hongerig was. Daarom maar op verzoek gaan voeden, soms was dat al na 1 uur en soms pas na 3,5 uur. We merkte gelijk dat Maud rustiger werd, ze sliep beter en dronk daardoor ook beter aan de borst. Tussendoor was ze een stuk meer relaxed, kort om Maud was nu voldaan en tevreden. Ook de dame van het consultatie bureau gaf aan dat je met borstvoeding niet teveel kan geven, als ze wil gewoon voeden al is het 15 keer op een dag.  Nou was het gister geen 15 keer maar 11 keer en vandaag komt ze weer minder. Voor hier dus even geen regelmaat en eigenlijk maakt dat niks uit, zolang de kleine tevreden is zijn wij het ook.

Gister heeft Maud voor het eerst geknutseld, papa is vandaag jarig en natuurlijk moest hij wat van haar krijgen.
Helaas had mama niet goed gepoetst en zat er nog wat rode verf in de randjes van haar nagel. Papa is helaas ook allert en het viel hem gelijk op. Wat heb je gedaan, wilde hij gelijk weten, toch geen nagelak opgedaan he!!! Haha nee natuurlijk niet, maar wat wel heb ik nog even niet verteld. Ik was allang blij dat hij haar niet heeft horen huilen toen ik haar voetjes ging verven. Want dat vond ze echt niet leuk.
Vanmorgen kreeg hij zijn cadeau en hij vond het maar wat leuk.
Voor nu was dit weer even de update, op mijn schoot ligt een kleine dame die heel graag wat wil drinken, dus dat gaan we nu eerst maar eens doen, want ze laat duidelijk blijken dat ZIJ NU aan de beurt is.

 Knuffel van Miranda, Arjen en Maud